سفر در اتاق تحریر عنوان سیزدهمین رمان پل استر نویسنده توانا و مطرح آمریکایی است. همانند سایر کتاب‌های استر،سفر در اتاق تحریر نیز پرسش‌هایی را پیش روی خواننده می‌گذارد که تا پایان کتاب با آنها درگیر خواهد بود.
کتاب اگرچه قطور نیست و بیش از ۱۵۰ صفحه ندارد؛ کافی است تا شلوغی‌های ذهن استر را بار دیگر به تصویر بکشد.
از لحاظ به کارگیری تکنیک‌های زیبای نویسندگی، این کتاب نمونه بسیار خوبی از نویسندگی خلاق است که مطمئنا خواندن آن برای نویسندگان آماتور الهام‌بخش خواهد بود. این کتاب با ترجمه مهسا ملک مرزبان توسط نشر افق به چاپ رسیده است.
در کتاب سفر در اتاق تحریر یک روز از زندگی پیرمردی به نام آقای بلنک را می‌خوانیم، هرچند او خودش این نام را نمی‌شناسد و آقای بلنک اسمی است که در کتاب به او نسبت داده می‌شود و او می‌پذیرد. آقای بلنک در اتاقی از خواب برمی‌خیزد که هیچ ایده‌ای در مورد اینکه سلول یک زندان است یا اتاق یک بیمارستان ندارد یا جای دیگر، حتی نمی‌داند چگونه سر از آنجا درآورده است. اسباب اتاق چیزی بیش از یک تخت، یک میز تحریر، یک صندلی و یک چراغ مطالعه نیستند و نام همه‌ی اشیا و حتی دیوار با برچسب روی آن نوشته شده است، گویی کمکی باشد برای حافظه‌ی رو به زوال پیرمرد. آقای بلنک نمی‌داند در اتاق به روی او قفل است یا آزاد است که از اتاق خارج شود.
مهم‌ترین عناصر موجود در اتاق روی میز تحریر هستند؛ تعدادی عکس از آدمهای گوناگون که به برخی به نظرش آشنا می‌رسند ولی حافظه مشخصی از آنها ندارد و همچنین یک سری دست‌نوشته که آقای بلنک از روی بیکاری به خواندن آنها روی می‌آورد. داستانی درباره‌ی جایی به نام کنفدراسیون و اراضی بیگانه، داستانی بی‌پایان که آقای بلنک در نهایت می‌کوشد پایانی برای آن بسازد. در حین خواندن داستان افرادی در زمان‌های مختلف به دیدن آقای بلنک می‌آیند. نام این شخصیت‌ها برای طرفداران استر آشنا خواهد بود چرا که اکثر آنها در کتاب‌های پیشین استر ظاهر شده بودند، اما این موضوع هم کمکی نمی‌کند تا بین این ملاقات‌کنندگان و ماجرای نامعلوم آقای بلنک ارتباطی برقرار کنند.
روایت تمام این ماجراها در اتاقی بسته و همچنین دنیایی محدود به شخصیت‌های ساخته‌ی استر، حس گرفتار بودن در فضایی محصور را به خواننده منتقل می‌کند و در نهایت استر خواننده را با سوالاتی در این ورطه رها می‌کند. سوالاتی در مورد فلسفه وجودی و هویت. چه کسی مسئول این خلاقیت است هنر یا هنرمند؟